Naar Cheyenne

We vertrekken vroeg, na nog een continental breakfast bij Mary Sue, want we hebben een lange dag voor de boeg.
We rijden door het Pine Ridge Indian Reservaat op weg naar Wounded Knee. De plaats van de slachting onder een 300-tal indianen, voornamelijk vrouwen en kinderen, door een groep federale soldaten. Er schijnt een klein museumpje te zijn waar je ook wat souvenirs kunt kopen. Het wordt nauwelijks aangegeven en voor we het door hebben zijn we er al voorbij gereden. We besluiten om dan maar gewoon door te rijden. Onderweg zien we alleen maar troosteloosheid om ons heen. Af en toe wat half vergane stacaravans en halfgare auto's. In Pine Ridge is het wel heel erg. Je ziet wat Native Americans rondhangen; ze zien er wat halfdronken en "mottig" uit. Het is echt een vreselijk gezicht. Het schijnt zo te zijn dat mensen hier niet ouder worden dan 52 jaar en de meest kansarme mensen in heel USA zijn.
Verder weer door het lege landschap. We wisselen zo om de 1,5 tot 2 uur van plaats, halen wat koffie bij een tankstation waar we voor de laatste keer tanken. En weer door. Als we in Wyoming terug zijn begint het weer wat meer heuvel/bergachtig te worden.
Om half 3 komen we aan bij het hotel, langs de snelweg (Holiday Inn, hè). We kunnen pas om 3 uur inchecken, maar daarna kunnen we al onze spullen naar onze kamer brengen. We hebben beiden geen zin meer om nog naar downtown Cheyenne te gaan. We hebben morgenochtend daar nog wel tijd voor.
We rusten wat en gaan dan om een uur of 6 eten. Lekker gegeten met een lekker molted brownie met ijs en chocoladesaus na. Terug op de kamer alle koffers leegmaken, en opnieuw inpakken. Alle souvenirs krijgen een plaatsje. Hopen dat we morgen niet "overweight" zijn.